Büyük aşkı bulduktan sonra adamı diz çöktürüp karatına yandığımız pırlantalarımızı takaraktan evlilik koridorunda yürüdük. Hey gidi hey...'Mutlu Son' sanılanın, daha yalnızca başlangıç düdüğü olduğunun anlaşılmasıyla , "dur bakalım hem çalışırım hem sosyalleşirim hem de kocama yeterim" diye naralar atarken vay başlayan mide bulantılarına...Sakinleşip olayı algıladıktan sonra "İki kusarsın, hergün 6 saat fazladan uyursun ama sonunda minik meleğini kucağına alırsın kızım" diye yine 'Mutlu Son' çizgisine koştuğunu sanırken, 9 ay sonunda meleğin ciyak ciyak bağırarak kucağına gelince 2. başlangıç düdüğünün sesini oracıkta duyuverirsin.
Kimse korkmasın, bunlara fazla girmeye niyetim yok, aslında olay ruhumdakilerden ibaret.. Zaten buraya gelmesini beklediğim hedef bir okuyucu kitlesi yok çünkü zihnim parmaklarımı klavyenin neresine çekerse onları yazıyorum ve inanın neler olacağını ben de bilmiyorum ama dua ediyorum ki birgün kendimi burada mercimek köftesi tarifi verirken bulmayayım...Lütfen lütfen ama lütfen işler o yönde ilerlemesin:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder